LERKENE JUBLAR - The Lark-mitten changed into a scarf

Dette er historia om den vesle votten som vart til eit skjerf. Eller kanskje til ein dekorativ klokkestreng? Eller til sovepose for eit slangemenneske ...? 

I alle fall kan i alt 32 lerker i ulike blå-tonar no flagre rundt halsen min når eg er ute og lengtar etter våren. Så eg trur eg kan kalle dette plagget eit ekte skjerf.

Det heile starta med at eg ville prøve meg på det gamle (norske?) vottemønsteret "Lerka", som Annepålandet skriv fint og nostalgisk om i blogg-innlegget "De aller, aller første".

Men då mansjetten var ferdig, var eg slett ikkje i humør til å gi meg i kast med ein tommel-kile, så eg bestemte meg for å berre konsentrere meg om fuglane, rundt og rundt. Og kalla prosjektet for "prøvelapp".

Samtidig fekk eg nemleg lyst til å teste ut kva som kunne vere det perfekte bakside-mønsteret til slike Lerke-vottar. Dermed vart det fleire og fleire runder, og fleire og fleire fuglar - nokre lyseblå, nokre mørkeblå, nokre oppned til og med - heilt til tolmodet sa stopp ved sånn cirka 120 centimeter. Då hadde eg altså 16 lerke-par og eit varmt og dekorativt (og kanskje litt merksnodig) skjerf! 

Å nei, eg høyrer lerka

for fyrste gong i år!

Ned frå ein vinterhimmel 

ho kved så kvat om vår.

Og dimt det er i lufta, 

og skodd har sola dult;

men den velsigna fuglen 

han kvitrar like fullt.

Anders Hovden (1895)

fakta, Lerke-skjerfet:

min eigen idé, men fugle-mønsteret er bygd på vottane

Lerka frå den norske boka "Votter og vanter" (1955)

(Eg endra diagrammet litt: 

m.a. er mine lerker bittelitt feitare og rundare, 

og tettare på kvarandre)
oppdatering 31. mars: 
boka "Votter og vanter" kan lesast på bokhylla.no via Nasjonalbiblioteket 
(men berre tilgang for norske IP-adresser) 

garn: 

mørkeblått med nyansar: Kauni farge "EL" (53 gram)

lyseblått: Pickles Pure Wool farge "isbre" (43 gram)

pinnar: 3 mm 

totalvekt: 95 gram

mål: 10 cm X 120 cm

SIBBERN-SKJERFET - "Norwegian Knitting Designs"-scarf

Eg har laga eit skjerf til ære for henne som på 1920-talet reiste rundt i landet vårt og samla inn strikkemønster: Annichen Sibbern (gift Bøhn). 

Eg har rett og slett prøvd å strikke meg gjennom flest muleg av diagramma hennar frå den vesle boka "Norske 
strikkemønstre" -  i eitt og same plagg. Så systematisk (og sprøtt) har eg vel aldri arbeidd meg gjennom ei bok før!  

Dessverre (sukk!) har eg ikkje den norske originalutgåva (frå 1929 og seinare), men
"selbuvott-entusiasten" Terri Shea har fått eit amerikansk forlag til å trykkje opp den engelske versjonen frå 1965 på nytt, pluss at ho har skrive eit eige forord og etterord - og vel også lagt inn ein del nye foto etter det eg forstår. 

Eg vart veldig inspirert då eg fekk ideen om å vandre gjennom (litt av) den norske mønster-historia på denne måten, og la i veg i raskt tempo, men etter ei stund fekk eg temmeleg kalde føter: Oi, ville ikkje dette bli veldig kaotisk og rotete når eg berre hoppar frå mønster til mønster? 

Men no når eg slynger det ferdige resultatet - 139 cm langt - rundt halsen synest eg det er overraskande harmonisk. Å berre bruke to fargar var nok lurt. Og takka vere rør-forma er Sibbern-skjerfet også fyldig og lunt, spesielt på ein sur og vindfull februar-dag som denne. Takk, Annichen!

Vikle, strekkje, dandere ... Sidan eg ikkje er så glad i å posere sjølv på foto, tok eg skogen i bruk! 

Strikke-fakta, "Sibbern-skjerfet":
Mønster:
Idéen er min eigen, men dei ulike diagramma er henta frå boka "Norwegian Knitting Patterns" (2011), 
som er bygd på "Norske strikkemønstre" av Annichen Sibbern Bøhn.
Garn: 
raudt: Isager Tvinni Tweed nr 32s (ca 80 gram)
kvitt: Isager Tvinni nr 0 (ca 40 gram)
pinnar: 2,5 mm (på rundpinne 40 cm).
totalvekt på skjerfet: 118 gram
mål: 139 X 14 cm

HER STRIKKAR EG - my knitting nest at home

Inspirert av Monster-mønster avslører eg i dag mitt vesle strikke-hjørne her heime under skråtaket. 

Ein interiør-bloggar blir eg nok aldri - ikkje minst fordi eg då måtte ha rydda i timevis først! Men når sola skin inn gjennom vindauget, og jule-amaryllisen endeleg slår ut i all si prakt, ser det slett ikkje verst ut akkurat her. 

Denne oransje tosetaren er eigentleg ein vulkan, full av glødande lava (i følgje dei to gutane mine), perfekt til hopping, dinosaur-brøling og putekrig, men når eg er åleine i huset er dette det fredelegaste hjørnet i heile verda. Så her strikkar eg. Og tenkjer glupe tankar.

Kva for utstyr treng eg ved sidan av meg? (Ja, bortsett frå sjokolade, pc og mobil, som er pent flytta vekk ...) Kaffi så klart, dessutan strikkepinne-mappene mine, måleband-sauen min (som er så velbrukt at han dessverre har mista hovudet) og skrivesaker. Pluss gjerne ein fin haug med garn-posar og -korger spreidd rundt omkring på golvet til inspirasjon.

Og kva strikkar eg på akkurat no ...? Eit altfor langt erme? Ei altfor kort, men veldig spesiell strømpebukse til meg sjølv?
Nei, eg kan berre røpe at eg enno ikkje er komen halvvegs. Men følg gjerne med, eg håpar å kunne vise det ferdige strikket i løpet av denne veka  snart! 

SNØKVIT OG ROSERAUD - snow white & rose red mittens

*)

Godt nytt strikke-år! Eg er imponert over års-kavalkadane som no ligg ute på mange bloggar! Sidan det er dagen derpå for meg, vel eg berre å vise fram fjorårets innspurt, nemleg denne vesle buketten av strikka roser.

"Roseraud"-vottane (oppe til høgre) rakk akkurat fram som julegåve til ei av systrene mine, medan "Snøkvit"-vottane (oppe til venstre) enno ligg og tørkar etter ein forsiktig nyttårs-vask. Eg har ein mottakar i sikte. Ei uventa januar-gåve må vel vere bra ...? 

Det er kanskje barnsleg og egoistisk, men eg må innrømme at minst halve moroa med å strikke gåver er at eg då har ein grunn til å skaffe meg nytt og spennande garn som eg kan prøve ut!   

"Snøkvit"-vottane er laga av 100 % finsk ull frå Riihivilla, i den nye, tynne garn-kvaliteten Velho. Velho er visstnok er ein slags trollmann på finsk, og han lokka meg altså inn i dei mørke skogane: Raudfargen i Velho kjem frå - hald deg fast - blodraud kanelslørsopp og knuste lus!  

"Roseraud"-vottane derimot, førte meg nesten innom dei herskapelege portane til Downton Abbey, for det mjuke, edle Titus-garnet eg her prøvde for første gong, er spunne i Yorkshire, i ei britisk blanding av 70 % ull og 30 % alpakka. Frå firmaet bak, Baa ram ewe, fekk eg forresten ei overraskande advents-gåve: Då eg bestilte Titus-garnet i juleraudt og kvitt, sendte dei meg like godt også desse søte garn-buntane á 20 gram! (Eg spurde berre etter vanlege garn-prøver for å kunne sjå nokre av dei andre fargane.) Eg kan altså strikke meg minst eitt par vottar til, berre ved hjelp av desse gratis-prøvene! 

Eller kanskje eg skal strikke noko heilt anna ...? Eg er faktisk heilt blank og utan strikkety denne nyttårsdagen. Det einaste offisielle strikke-forsettet eg har for 2014 er å lage minst eitt eige mønster som eg kan dele med omverda. Kva med deg?  

grunn-oppskrift, rosevottar:

"Rosenvante" (lenke til Raverly)

av Solveig Larsson (heimesida hennar)

(kjøpt som enkelt-oppskrift, direkte frå Larsson)

mine endringar:

annan mansjett, 
anna mønster på handflata 
og på tommelen

Roseraud-vottane 
(= med raude roser):

garn: Titus frå Baa ram eve

(70 % ull, 30 % alpakka) 

fargar: Wesley Bob (juleraud) og White Rose

pinnar: 2,5 mm (betre med 2 mm?) 

størrelse: dame 

total-vekt: ca 45 gram

kjapp vurdering: 

Ikkje det perfekte votte-garnet for meg. For "slapt i fisken", men fint, mjukt og edelt. Passar nok betre til lette sjal med holmønster o.l. 

Snøkvit-vottane (= kvite roser):

garn: Riihivilla Velho 

(100 % finsk ull)

fargar: nr 30103 (raudt) og nr 31301 (kvitt)

størrelse: dame/ungdom (små)

total-vekt: 46 gram

pinnar: 2 mm (perfekt for meg)
kjapp vurdering: Ja! Dette garnet vil eg strikke fleire vottar av! Garnet er ujamt tvinna, men det ferdige plagget ser fint ut. Eg likar rein ull som dette. Neste gong prøver eg eit mønster med fleire masker, slik at vottane blir større.

*) måleriet i midten (øvst i innlegget) 
er frå eventyret "Snow White and Rose Red",
 illustrert av Jessie Wollcox Smith i boka A Child's Book of Stories (1911)

JULA ER STRIKKA INN - merry mittens

Klokkene kling, og eg har nettopp festa dei siste trådane på eit par   fuglevottar, som no skal pakkast inn til ei lita jente på halvtanna år.

I fjor rakk eg berre éi heimelaga julegåve, denne gongen vart det sanneleg meir.

Eg har planar om å blogge litt om desse strikke-sakene i romjula, 
om eg då ikkje drøymer meg heilt bort ...

Ei god jul, fylt av englesong og varme, ynskjer eg alle!

oppdatert med strikke-fakta (januar 2014):

oppskrift: "Liten fuggel" av Jorid Linvik

garn: Riihivilla "Velho"

pinnar: 2 mm

størrelse: 1-2 år (litt store)

total-vekt: 26 gram

HJELP FRÅ LUCIA? Knitting help from a Saint?

Adventslyset vårt er allereie nådd meir enn halvvegs, medan eg sjølv har ei laaang liste med uferdige prosjekt før jul ... Dei tynne bambuspinnane er utslitne og skeive  - men eit svensk mønster og herleg garn lokkar meg vidare. 

Skal tru om dette kan trylle seg om til ei julegåve i tide? Viss ikkje, er det freistande å bruke det fine rose-diagrammet som julekort! For det er tanken som tél, er det ikkje ...?

Vel, eg (og du?) får håpe på ekstra hjelp frå Lucia og andre gode krefter no i desember. Ikkje berre til strikking, men til lysare tider for alle i stall og stove. Og kven var Lucia eigentleg ...? Bloggaren Anne på landet (As Almanakk) skriv fint om dette i dag!